Kraft-tex ritszakje

Enkele maanden geleden spotte mede-tiret Karla een materiaal dat de eigenschappen van stof, leer en karton combineert en er bovendien geweldig uitziet: kraft-tex!

Karla organiseerde dan ook meteen een avondje gezamenlijk knullen met kraft-tex en dat zag ik wel zitten…

Diezelfde ochtend had ik vrij, een lapje kraft-tex en geen flauw idee wat ermee te maken…. enkele uren pinterest later…. nog altijd geen idee wat ermee te doen. Mijn broer verjaarde die dag en ineens, out of the blue, kreeg ik inspiratie, want die kraft-tex: eigenlijk is dat best een mannelijk materiaal en ik had nog geen cadeautje…

Een ritstasje komt altijd van pas (ook mannen hebben spullen, niet?) dus daar ging ik dan. Ik wou de kraft-tex graag bedrukken om het tasje iets persoonlijks te geven. Omdat ik dacht dat je de kraft-tex niet nat meer kon verwerken nadat hij geprint was (wat dus wel kan, leerde ik die avond) begon ik de verwerking al voor onze gezamenlijke activiteit.

Ik verfrommelde de kraft-tex, liet het 30 min weken in kokend water, liet het terug opdrogen, herhaalde het proces en streek dan de hele lap zo plat mogelijk. En toen kwam het moment suprême: ik zocht een tekening, stopte de A4 gesneden kraft-tex in de printer en …. zonder problemen zoefde er een mooi geprint stukje karton/leer/stof uit!

Op de tiretten-avond heb ik de lapjes bedrukte kraft-tex dan verder verwerkt tot een eenvoudig ritstasje (zonder patroon, badass die ik ben).

 

Ik vond het echt een leuk materiaal om mee te werken en doordat je er o.a. op kan printen/tekenen/schilderen zijn er heel wat toepassingsmogelijkheden. Ook kan je een minder ruw uitzicht creëren door het materiaal gewoon nat te maken zonder het in elkaar te frommelen. Het ziet er dan eerder uit als een stukje karton. De kraft-tex geeft ook een zeer solide indruk én lost niet op, zoals papier, wanneer het nat wordt (vraagje van mijn broer die al vreesde dat zijn tasje als sneeuw voor de zon zou verdwijnen bij een regenbuitje). Kortom: de eerste kennismaking is geslaagd, op naar de tweede!

Tweedehands for the win!

Het is hier even stilletjes geweest…

Ik wist op voorhand dat dit regelmatig zou gebeuren…

Dat kan geen kwaad…

No stress…

Want in ruil krijgen jullie deze post! (gejuich op de achtergrond)

Ik heb  namelijk de afgelopen tijd in Malta gezeten: Valletta om meer precies te zijn. Een hele mooie stad, echt een bezoekje waard, maar daar gaat het hier natuurlijk niet om. In Valletta zijn namelijk vele winkeltjes en omdat Malta een Britse kolonie was tot 1964 zijn bijhorende modeverschijnselen blijkbaar tot op vandaag uitermate prominent aanwezig.

Wat heb ik toch mijn ogen uitgekeken…

Zeer strakke jurkjes/rokjes overal, liefst nog met zoveel glitters dat the queen herself het kan zien vanuit buckingham Palace, pulletjes/kleedjes waar een stuk uitgebeten is ter hoogte van de schouder en als kers op de taart: topjes of kleedjes met spaghettibandjes die over oversized t-shirts gedragen worden. Ik weet niet meer precies wanneer dit mode was, maar ik heb het al eens meegemaakt en nu ik het terug zag verschijnen dacht ik: dit is zeker nog niet lang genoeg geleden om terug ‘hip’ te worden (nog buiten het feit dat ik het gewoon echt lelijk vind maar kom)…

Maar daar vond ik dan een tweedehands winkeltje. Een echt: met TL lampen, rommelig uitzicht, muffe geur én een lief omaatje die de plak zwaaide, geassisteerd door een lesbische dame met acuut liefdesverdriet. Je kan je afvragen waarom ik dit laatste weet? Wel, omdat het mij in geur en kleur werd verteld: ik werd het halfuur dat volgde zowaar meegenomen in het hele drama en kon dan ook niet anders dan meeleven met de trieste situatie.

Dit even om te schetsen dat de sfeer zeer huiselijk en aangenaam was en om het volgende te benadrukken: neem je tijd in een tweedehands winkel. Ik kwam binnen en scande op een minuut de kleding en dacht: dit is niets… Toen viel mjin oog op een mooie kleur… hmm… even bekijken…. maat 46?? dat wordt niets …. even voor mij houden… hmm… het zou kunnen lukken. Resultaat: buit nr. 1: een blauwe, 100% katoenen kokerrok! (die duidelijk eens gestreken moet worden)

 

 

Er was nog een achterafkamertje waar ik even in piepte toen oma (natuurlijk heeft oma een naam die ik vanzelfsprekend ken maar ivm anonimiteit ga ik gewoon verder met oma) mijn rok afrekende en mijn oog viel op een mooi sjaaltje. Voor 1 euro dus alez, neem ook maar mee…

 

 

En toen begon oma te vertellen over een vriendin die een mooi en duur avondkleed had gedoneerd maar dat het voor haar spijtig genoeg wat te klein was. Na alle beschrijving dacht ik echt: weet je wat, een avondkleed heb ik helemaal niet (en ook niet nodig maar van tweedehands kleding shoppen wordt een mens blijkbaar hebberig), dus laat maar eens zien!

Het avondkleed (dat echt wel mooi was, beetje jaren ’20 stijl) was spijtig genoeg te groot in de borstregio. Maar niet getreurd, toen ik het terug hing viel mijn oog op een mooi stofpatroontje in hetzelfde rek… leuk modelletje…. geen maatlabel… gewoon passen die handel… En hier heb ik lang getwijfeld: het kleedje paste perfect maar voelde een tikje kinderachtig aan (thuis, na inspectie door mijn lief,was het verdict: bommakleed. Zo zie je maar: meningen verschillen al eens 😉 ) Ik heb het uiteindelijk toch maar gekocht onder het mom: mocht ik het niet dragen dan heb ik wel een grote leuke lap stof waar ik nog iets mee kan doen.

 

 

 

En dan op weg naar de kassa… bam… een leuk kleedje voor mijn metekindje… ik was toch op weg naar de kassa dus een kleine moeite om het mee te nemen eigenlijk…

 

 

Tweedehands winkelen, echt een schattenjacht als je het mij vraagt! Probeer het gewoon eens: stap eens binnen, schakel je neus uit, geef jezelf een half uurtje de tijd en pas al eens iets (want die maten slaan werkelijk waar nergens op). Het resultaat: veel voldoening als je iets leuks vindt en je portemonnee en het milieu zijn je dankbaar 😉

Het kan natuurlijk zijn dat de oma in mijn verhaal geen lief omaatje was maar een gekwiekste zakenvrouw die er alles aan gedaan heeft om mij mijn acht euro te ontfutselen om die dan scrupuleus te kunnen investeren in het goede doel, het kan…

The nutty professor: Lotion bars

 

Ik ben al jaren op zoek naar een goede bodylotion met zo min mogelijk ‘nutteloze’ en ‘schadelijke’ ingrediënten. Ik heb tal van ecologische/natuurlijke/biologische merken geprobeerd maar een echte winner heb ik tot nu toe nog niet gevonden. Of de geur, of de werking of prijs vielen tegen. En verpakkingsvrije bodylotions heb ik al helemaal nergens gevonden.

En toen was er een marktje…met een heel leuk standje… in snoepjeskleuren… met zelfgemaakte verzorgingsproducten… Eentje waar ik mij aan heb staan verlekkeren zonder iets te kopen om dan, na de oogst van een paar naaivriendinnen te hebben bewonderd, maar ben teruggekeerd om zelf wat voorraad in te slaan… waaronder dus een lotion bar.

Deze lotion bar had geen verpakking, enkel voedende ingrediënten, was redelijk geurloos en het blijkt een gemak om aan te brengen: je neemt de bar in de hand, gaat even over de benen, armen, of welk lichaamsdeel je maar wil en klaar! Winnaarsmateriaal als je het mij vraagt.

Ik had dus mijn winnende bodylotion gevonden, op een eenmalig standje… en dus probeerde ik het zelf maar eens.

Je gooit 80g sheaboter, 80g bijenwas en 120g kokosolie bij elkaar in een glazen pot en verwarmt deze au bain marie. Deze ingrediënten kunnen trouwens allemaal verpakkingsvrij worden gekocht. Eenmaal alles goed gesmolten is, roer je eens goed en giet het oliemengsel in siliconen muffinvormpjes (als je deze niet hebt dan zijn een muffinbakvorm en papiertjes ook prima) en laat het opstijven. Met deze hoeveelheid maak je 6 lotion bars. Indien je graag een geurtje hebt (en je bent niet allergisch) dan kan je etherische oliën toevoegen eenmaal je de pot van het vuur hebt gehaald.

De bijenwas zorgt, omwille van zijn hoge smelttemperatuur, voor de vastheid van de bar. Vindt je hem dus wat te hard, gewoon de bars terug op het vuur hersmelten en wat meer kokosolie en sheaboter toevoegen en vice versa.

 

 

Voor 6 bars (ongeveer 280 gram) heb ik 10,78 euro uitgegeven aan ingrediënten. Tijdens het aanbrengen blijft er en flinterdun laagje achter op de huid dus je doet er behoorlijk lang mee.

Ik heb een aantal lotion bars uitgedeeld aan een betrouwbaar en volledig onafhankelijk (ahum…) testpubliek en de commentaren waren positief. Zelfs het mansvolk was overtuigd omwille van de doeltreffendheid én het gebruiksgemak. Omdat deze lotion bars zeer voedend zijn kan er een klein ‘vettig’ gevoel achterblijven net na het aanbrengen. Wanneer je dit niet fijn vindt dan gebruik je ze gewoon ’s avonds voor het slapen gaan en ’s ochtends is dat laagje helemaal weg en heb je een zijdezacht huidje in de plaats (ooohh…). Of je zoekt gewoon natuurlijk nog zelf even verder naar jouw ‘winnende’ body lotion. Ik hoor het graag als je hem gevonden hebt…

 

The nutty professor: Olie reiniger

 

 

Recent las ik ergens online over oil cleansing en dat die persoon daar wild enthousiast over was… vermits ik hier nog nooit van gehoord had en nogal nieuwsgierig ben aangelegd was een rondje google niet veraf…

En hoe meer ik las, hoe meer ik dacht: dat lijkt nu echt iets voor mij!

Nu heb ik al een beetje ervaring in het maken van homemade verzorgingsproducten maar om eerlijk te zijn, zijn het aantal mislukking even talrijk als de gelukte projectjes. Wanneer iets dus als ‘super gemakkelijk’, ‘spotgoedkoop’ en ‘works wonders on the skin’ wordt omschreven dan is mijn reflex ondertussen al iets kritischer dan in het begin. Niet dat ik het dan niet meer uitprobeer maar kom…

Over zowel de gelukte projecten als mijn ‘2 uur en een ontplofte keuken en walgelijk uitziend (en ruikend!!) goedje later’ -projecten zullen in de toekomst nog zeker nog posts verschijnen maar ondertussen was ik meer dan geïnteresseerd in de olie reiniging….

Eigenlijk komt het erop neer om een bepaalde combinatie van oliën te gebruiken om je gezicht te reinigen. Vetachtige stoffen (zoals bijvoorbeeld talg of mascara) lossen op in andere vetachtige stoffen (zoals bijvoorbeeld olie). Volgens dit ‘olie lost olie op’- principe klinkt het dus niet meer dan logisch dat je olie kan gebruiken om je gezicht te reinigen en/of make-up weg te halen. Omdat olie bovendien niet uitdroogt (wat bij veel klassieke gezichtsreinigers wel het geval is), heb je veel minder kans dat je huid denkt: “gaan met die talgklier!” en je dus een nog vettigere huid krijgt. Tot zover de theorie, dan nu het recept.

Nu ja, recept…

Eigenlijk heb je gewoon twee soorten olie nodig:

1. Castor olie die voornamelijk voor de reiniging zorgt .
2. Een  voedende olie: olijfolie, amandelolie, jojobaolie, arganolie,…maakt niet uit. Let gewoon op dat je geen comedogene oliën gebruikt omdat je hier puistjes van zou kunnen krijgen. Een handige lijst kan je hier terugvinden. De 3 en 4 gequoteerde oliën zou ik vermijden voor op het gezicht.

De verhouding hangt een beetje af van je huidtype: hoe vetter de huid, hoe meer castor olie je gebruikt. Let er gewoon op dat de hoeveelheid voedende olie altijd groter is dan de hoeveelheid castor olie.

Enkele richtlijnen voor verhoudingen zijn:

• Vette huid: 1/3 castor, 2/3 voedend
• Normale huid: 1/4 castor, 3/4 voedend
• Droge huid: klein, heel klein beetje castor toevoegen aan de voedende oliën

Het handigste is een kleine hoeveelheid maken met de standaard verhouding voor jouw huidtype en indien nodig wat aanpassen.

En dan is het het heel simpel: smijt samen in een flesje, even schudden en klaar!

 

 

Je hebt nu een pot olie, proficiat!

Neem dan een klein beetje olie in de je hand en wrijf het in circulaire bewegingen over je gezicht en dep het rond de ogen. Dan neem je een doekje (ik heb hiervoor een oude handdoek verknipt in rechthoekjes van 30 op 23 cm), maak het nat met warm water en leg het op je gezicht voor een minuutje. Dit is echt zaaalig trouwens: het voelt echt als een mini-wellness behandeling tussen tandenpoetsen en wc-bezoek in. Indien nodig, herhaal nog eens (of 2 of 3 keer als je er geen genoeg van krijgt). Meestal is je huid nadien nog licht vettig en moet je dus geen nachtcrème meer smeren, ook zo handig.

In het begin kan het zijn dat je wat kleine puistjes krijgt omdat je huid nog moet wennen aan het nieuwe concept. Na een week zou dit wel over moeten zijn en indien niet: smijt het op de ‘mislukt’ stapel en move on…

En dan gaan we het nog even over de prijs hebben. Je kan dit zo goedkoop of zo duur maken als je zelf wil. Castor olie is niet duur en de kostprijs van de voedende olie kan je zelf bepalen. Kies je voor amandelolie of olijfolie dan kom je goedkoop uit, ga je voor jojoba of arganolie dan zal het iets duurder uitvallen. Al de oliën die ik gebruikt heb zijn van biologische oorsprong en koudgeperst. Voor 100 ml reiniger met amandelolie kost dit 3,64 euro aan ingrediënten. Dit is voor dezelfde hoeveelheid qua prijs vergelijkbaar met Nivea gezichtsreiniger. Niet slecht dus als je het mij vraagt…

Ik gebruik de olie nu een kleine week en merk al een verschil in mijn huid. Niet echt spectaculair, maar welke gezichtsreiniger is dat wel eigenlijk… Ik ga het dus voorlopig zeker blijven gebruiken en ben dan ook tevreden met dit kleine experimentje.

Nu jullie nog!

 

 

 

 

One basket, two basket, three basket…

 

Velen onder jullie zullen ondertussen de mandjes kennen van De zuster van. Wat een leuk idee zeg: inzetbaar voor meerdere doelen, verschillende customization mogelijkheden qua vorm/kleur/afwerking (dus je kan het creatieve beest in jou helemaal laten lösgehen), goedkoop en super snel klaar: helemaal mijn ding dus!

Eén klein probleempje: ik heb zo geen rivetsluitding spindelmachine en laat dat nu net de mooiste afwerking zijn die ik online vond. Een tube alleslijm daarentegen had ik wel. En ook wat restjes kurkleer.

En die combi vond ik ook wel wat hebben…

 

 

De zelfkantrand van het kurkleer is hier ideaal voor: de gaatjes zijn eigenlijk zo goed als onzichtbaar en vermits het louter decoratief is maakt een gaatje in de stof meer of minder ook eigenlijk niet uit. En anders gooi je dat toch maar weg….

Het is zeer gemakkelijk te maken: je knipt een stukje kurkleer af van de afmeting die je mooi vindt, je doet wat lijm op het mandje en op de achterkant van het kurkleer, je plakt de twee aan elkaar vast, hangt er een – in mijn geval knockoff –  wonderclip aan zodat alles goed op zijn plaats blijft en je laat het 24h drogen.

En toen had ik dus een mandje. En vijf minuten later had ik ongeveer 500 toepassingen gevonden voor dat ene mandje en nog eens 30 minuten later had ik er 5 (mandjes, niet nog 5 extra toepassingen, dat zou er wat over zijn)…

 

 

Ik heb wat verschillende vormen van mandjes uitgeprobeerd en de langwerpige ging het moeilijkste. Er zit een rare buiging in en ik weet niet waar die vandaan komt. Heb ik iets fouts gedaan tijdens het maken of lukt dergelijke vorm niet zo goed….? Ik ga het alleszins nog eens proberen en plaats dan wel een update. De ronde en ovalen mandjes lukten veel beter. Ik heb verschillende buigingen – de overgang tussen grondplaat en opkant zeg maar – geprobeerd: van schuin aflopend tot een redelijk hoekige rand en ze hebben allemaal wel iets eigenlijk.

Ik heb ze dan ook direct in gebruik genomen. Mijn badkamerlade was al even een doorn in het oog. Wij zijn nog volop aan het verbouwen en de binnenkant van een kast is dan niet direct prioriteit. Je bent namelijk al dolblij dat er een überhaupt een badkamermeubel is, dat die laden na 6 maand aangepast zijn geraakt en dus eindelijk in de kast passen (redelijk cruciaal) en dat die dan nog werken ook! Enfin: mijn lade zag er dan ook zo uit: (gevoelige lezers wenden zich best even af)

 

 

Na de mandjes werd dit dan het volgende:

 

 

Ik ben alvast tevreden met het resultaat. Nu de andere twee laden nog. En dan aan toepassing 499 beginnen….

 

 

 

See you at six

Mijn tweede blogpost gaat direct over een zwaar thema, namelijk een verslaving die om de hoek lurkt:

…eentje voor mooie stoffen ….

Zoals menig naaister, vind ik niets leukers dan mooie stoffen zien en voelen. Meestal flashen er ogenblikkelijk een aantal patroontjes door mijn hoofd: “dat patroontje is perfect voor deze stof” gevolgd door menig ander excuus: “en oh..ik heb nog een bloesje nodig eigenlijk.. of:  verjaart … insert willekeurige naam … niet binnenkort?”

Mocht er een AS bestaan (anonieme stoffenverslaafden) dan sloot ik mij preventief (ahum) aan.

Het stoffenaanbod is, in vergelijking met tien jaar geleden, groot genoeg om menig verslaafde van zijn/haar fix te voorzien. Als kinderloze, die vooral voor volwassenen naait, valt dit soms echter tegen. Mooie prints, niet te kinderlijk, noch bommastyle, zijn niet altijd gemakkelijk te vinden. Pure katoentjes vallen nog mee. Merken als Dear Stella, Aime comme Marie en Atelier Brunette kunnen mij echt bekoren. In de tricots/jaquards vind ik bijna altijd mijn goesting bij Froy and Dind.

Maar de soepelvallende zomerstofjes…

Wanneer ik kleding koop in de winkel grijp ik steevast naar iets uit viscose: t-shirt, topje, kleedje, rok… Het valt mooi soepel, voelt zeer zacht aan en is ademend. Het kreukt wel redelijk snel maar je kan ook niet alles hebben in het leven denk ik dan. In elke stoffenwinkel die ik binnenkom vraag ik dan ook onmiddellijk naar de stash viscose. En -boy oh boy- valt dit altijd vies tegen. Vraag me niet waarom maar meestal zijn het zwart-wit motieven of iets anders ongeïnspireerds of oubollig. En een rol of 5. Een hele winkel vol mooie stoffen en 5 rollen ongeïnspireerde viscose…. Ik heb ook een aantal keer gevraagd in de desbetreffende winkels hoe dit kwam: geen vraag naar? Weinig aanbieders? Niet het doelpubliek van de winkel? Het antwoord luidde steevast: het is voor ons zeer moeilijk om mooie viscoses te vinden in het stoffenaanbod….

Enter: see you at six!

 

                            Arrows Mint van See you at six

 

Groot was mijn verbazing dan ook toen ik enkele dagen geleden op een blog ineens iets zag voorbijkomen: viscose….vrouwen….nieuw merk… Belgisch…JACKPOT!!!!

Ik ben gaan speuren en zag op meerdere blogs mooie creaties voorbijkomen met de prachtige stoffen met als absolute winnaar de Donna en Ditte combi van Lily en Woody.

Echt, wat een mooie stoffen! Ze zijn te koop vanaf 5 augustus en ik kan al niet wachten. Ik was al fan van Soft Cactus van Naomi maar dit nieuwe merk is al helemaal een schot in de roos! Ik heb de stoffen nog niet in het echt gezien, noch verwerkt, maar iets zegt me dat een update hierover niet lang op zich zal laten wachten. 😉

 

Dandilions Dark Blue van See you at six

 

Alhoewel, misschien moet ik toch eerst werk maken van die AS?

 

Disclaimer: Ik heb niets ontvangen, noch aandelen ergens. De meningen zijn dus echt, echt, echt waar helemaal van mij.

 

De eerste…

Twee uur geleden tijdens een wandeling met de hond: “ik heb nieuws, ik ga een blog starten”. Het lief, analytisch als altijd, vuurde direct een aantal vragen af waarop de antwoorden vooral waren: “eeuuhh…” en “dat zie ik dan wel weer”. En nu zit ik hier, themaatje gekozen en ready to go!

Een blog, ik heb een blog…

Een blog waar ik graag wat zou willen schrijven over mijn passies: naaien, interieurvormgeving, zelfgemaakte cosmetica, upcycling, life hacks, etc…

Een blog waar ik geen stress rond wil en dus mijn perfectionistische ik voor in toom zal moeten houden. Dit wordt fun met grote F (alez, dat is toch de bedoeling)! Er zal dus al eens een schrijffout in staan, ik ga niet heel mijn living opruimen vooraleer ik een blogwaardige foto durf te trekken. Er zullen dingen geschreven worden die ik niet 500 keer nagekeken en dubbel nagekeken heb. Ik zal waarschijnlijk ook wel eens iemand tegen een scheen of twee stoten door een mening neer te pennen die niet gewikt en gewogen werd op politieke correctheid. Bij voorbaat al, sorry voor dit alles: I mean no harm

Goed, mijn passies dus. Het zijn er nogal wat, maar deze worden allemaal een beetje gekenmerkt door twee zaken. Eerst en vooral: mijn liefde voor mooie dingen. Ik kan oprecht gelukkig worden van een mooi item. Een nieuwe handtas waar ik al maanden over aan het twijfelen ben om te kopen wordt, eenmaal in mijn bezit, twee weken pontificaal voor de zetel in de woonkamer gezet, zodat ik er tijdens de avonduren regelmatig een dromerige blik op kan werpen… om maar iets te noemen…

Om dan te komen tot kenmerk twee: mijn groene geweten. Fair trade, biologisch, zero waste, recycleren, ecologische voetafdruk etc… zijn dingen waar ik nogal mee bezig ben en die wel eens kunnen terugkomen, al dan niet undercover, op de blog.

Hoe ik dit alles zal combineren?  Laten we gewoon terugkeren naar “dat zie ik dan wel weer”. Het wordt een hele ontdekkingstocht voor mijzelf (waar ik  bovendien ongelooflijk veel zin in heb) en natuurlijk zijn jullie meer dan welkom om mee te lezen, mee te denken, suggesties te doen,…!

Een blog, ik heb een blog…

 

Dit delen:

Dit delen:

Chair from andTradidtion (http://www.andtradition.com/)

Dit delen:

Find the templates at decor8blog and DIY